مقایسه مایکروسافت پروجکت با پریماورا – قسمت چهارم

امروز به بررسی منابع ( Resourcing ) و ویژگی های ساختار شکست سازمانی ( OBS ) و ساختار شکست کار ( WBS ) در این نرم افزارها (مایکروسافت پروجکت و پریماورا ) می پردازیم.

ابتدا از « منابع » شروع می کنیم. در مایکروسافت پروجکت برای تعریف منابع یک سلسله مراتب با نظم وجود دارد که باعث می شود به طور سیستماتیک منابع یک پروژه را مشخص کنیم و به پیکربندی پیچیده آن احتیاجی نداشته باشیم. این امکان در پریماورا به شکل منعطف و دارای بخش های جدا و با طبقه بندی متنوع برای منبع است که کاربر به صورت دلخواه می بایست از آن امکانات استفاده کند.

در مایکروسافت پروجکت فراداده های ( Meta-Data ) محدودی در اختیار داریم که توسط آن ها به هر منبع کد شناسایی و گروه بندی متفاوت دهیم. یعنی با یک سری عملیات ساده در نرم افزار منابع را دسته بندی و استفاده کنیم.

پس از منابع به بررسی کارآیی WBS  در مایکروسافت پروجکت و OBS در پریماورا می پردازیم. مایکروسافت پروجکت برای ساماندهی و امنیت بخشیدن به داده‌ها از WBS استفاده می کند. با این کار کاربر می تواند به یکی از دو صورت ” خواندنی ” یا ” نوشتنی یا خواندنی ” یعنی یا پروژه را تغییر نتواند بدهد ولی دشترسی داشته باشد یا هم تغییر بدهد و هم دسترسی داشته باشد. که برخی افراد برای این سطوح دسته بندی جایگاه در نظر نمی گیرند.

این امکان یعنی فرآیند دسترسی و داشتن سطوح مختلف برای کاربرهای مختلف در پریماورا توسط ساختار شکست سازمانی یا همان OPS صورت می گیرد. با این ماژول هر فرد و نقش آن تعریف شده و برای آن حق دسترسی تعیین می گردد. یعنی هر قسمت یک پروژه توسط چند مدیر بسته به محدوده مدیریت از راه دور کنترل شود. این وضعیت در محیط های حرفه ای و برای کار گروهی ایجاد شده و ممکن است پیشرفت پروژه را در برخی مراحل مختل کند که استفاده از این ویژگی نرم افزار در کشورمان، بسیار محدود بوده.

یعنی در مایکروسافت پروجکت تعیین دسترسی افراد به پروژه واضح نیست که این اتفاق به دلیل سازمانی نبودن نرم افزار مایکروسافت پروجکت و سازمانی بودن پریماورا است که در پست های قبل این نکته را یادآوری کردیم که ویژگی های سازمانی پریماورا می بایست با پروجکت سرور ( Project Server ) مقایسه شود.